jueves, 22 de julio de 2010

Independentistas, sí, independentistas.



A chen de a Colla Republicana del Rabal somos independentistas. Somos os militans y simpatizans d’Estau Aragonés en o Rabal de Zaragoza. Por tanto, somos partidarios de o socialismo d’autochestión (como lo yera lo PSA), republicanos y embrecaus en que Aragón pase de ser una Comunidat Autonoma á ser un Estau, de tener un Estatuto d’Autonomía otorgau por as Cortes de o Reino d’España á disponer de a suya propria Constitución elaborada y aprebada por o Pueblo Aragonés.
Un compañer me deciba fa uns diyas, “bueno, ta constituyir un estau, no cal ser independién”, profes, bi ha en o mundo un camatón d’estaus que son federaus u confederaus con atros, pero ixa federación, ta ser reyal y no una custión formal, ha d’estar alacetada en a propria soberanía, en o reconoximiento de o proprio dreito a la autodeterminación, ha d’esistir a posibilidat constitucional de segregación.
Pero nusatros somos independentistas, ¿por qué? Porque somos republicanos y consciens de que una Republica Aragonesa, por mui federativa que querese constituir-se, no podría fer buena pacha en o Reino d’España. Ande s’ha visto una Republica federativa integrada en una Monarquía? Ye absurdo.
Nusatros creyemos que os aragoneses hemos d’encetar o camín de a Republica, con a compañía d’atros pueblos peninsulars u sin d’ella.
Tal cual, ye menister ceñar que lo que nos esferencia d’atros independentistas no ye, pues ista custión, que nusatros somos tan independentistas como cualsiquier atro, sino a nuestra estratechia. Bi ha atros independentistas en Aragón partidarios de a estratechia leninista, que se mira en o espiello de o Movimiento de Liberación Nacional Vasco (MLNV). No pas nusatros, que no tenemos dengún mirallo fuera d’Aragón, encara que conoxcamos y estudiemos atros procesos d’emancipación nacional y podamos colaborar con ellos. Nusatros refusamos a luita armada como ferramienta política, somos consciens de que, en a Era Nucleyar, a revolución será no-violenta u no’n será. Refusamos, como socialistas d’autochestión, as vanguardias revolucionarias, más que más si son armadas. A nuestra estratechia pasa por o rispeto de os movimientos socials, de o dialogo con ellos rispetando la suya autonomía, no se nos veyerá prebando de manullar-los; y tamién pasa por encetar una estratechia eleutoral que prebe d’ir arroclando presonas y coleutivos partidarios de o devant-dito: que Aragón dixe de ser una C.A. y pase a ser un Estau. Amonico iremos entadevant, encara que beluns digan que o nuestro independentismo no ye “puro”. Ya sabemos enta do levan os debates sobre a pureza ideyolochica.
A foto ye de a manifestación que convocó CHA devant de as Cortes d’Aragón o 23 d’abril de 1994, por a reforma de l’Estatuto d’Autonomía. Por si belún s’en heba olvidau.